Moh, gij hebt toch een mooie stem! (en ik niet)

Dat zeggen mensen vaak als ze me horen zingen.
En hoewel het een compliment is, vind ik zo'n uitspraak ook jammer.

Het impliceert immers een aantal dingen die niet kloppen én die ervoor zorgt dat mensen al opgeven voor ze begonnen zijn. Daardoor zullen ze misschien nooit ontdekken wat ze kunnen bereiken of in wezen al hebben!

Het impliceert namelijk:

Je hebt een bepaalde stem.
Dit is een vaststaand gegeven.
En je hebt er zelf geen vat op.

Dat is fout. Wat is dan wel juist?

Je hebt een lichaam met stembanden, een middenrif, spieren én
je gebruikt je stem op een bepaalde manier.

Je stemgeluid ligt dus niet vast. Het is het resultaat van hoe je je stem gebruikt en dat is dan weer het gevolg van je lichaamshouding, spierspanning, manier van ademen, welke klank je nastreeft, wat je wil uitdrukken, hoe je je emotioneel voelt of welke emotie je oproept bij het zingen, ...

Dat je dit allemaal kan beïnvloeden om te komen tot een stem die klinkt zoals jij het bedoelt, dat noemt men stemtechniek en dát kan je leren.

Toegegeven, bij sommige mensen zit er al heel wat vanzelf goed en klinkt het al meer dan behoren zonder dat ze ooit zangles gehad hebben. Dit komt door een combinatie van erfelijke aanleg, goede voorbeelden gehad hebben, geluk hebben, ... enzovoort.

In elk geval heb ik zelf een boeiend parcours afgelegd wat dat betreft.
Lees er meer over in een andere post ("mijn persoonlijk zangparcours")